kung tinatamad ka sa buhay, tumunganga ka na lang. magpapetiks-petiks hanggang mapanis ang iyong laway...

Sunday, October 28, 2012

The Painful Breakup





If we talk about moving on, I can smile.

Two years ago. She was crying. Not because she was hurt. But because she was happy for me. She was setting me free that time. And I didn't want to. And she didn't want either. Then why was she happy for me?

Four years ago. She was laughing. Not because she was happy. But because she was hurt by a guy. The guy set her free. And she didn't want to. And he didn't want either. So she was really crying.

Three years ago. We were happy. We were laughing together. Sometimes we were crying together. But we were happy.

Two years ago. I was happy. I thought I found the girl. Just as what I thought.

Two years ago. She was crying. But she was smiling. She was saying goodbye. She said she was happy for me. Because I found the girl.

Three years ago. We were happy. We were laughing and crying. But we were not together.

A few years ago. I thought I wouldn't be able to move on. We were not together. But we had to set each other free. It was a painful breakup. Because we were not together.

Just this year. We are happy. We have our separate lives. But we are happy for each other. That's why if we talk about moving on, I can smile.

Tuesday, September 4, 2012

Regal World


Bilog nga ang mundo..

Kasi paikot-ikot lang tayo..


Paulit-ulit..


Paulit-ulit..


Paulit-ulit..


Paulit-ulit..


Paulit-ulit..


At paulit-ulit, ulit, ulit, ulit, ulit, ulit, ulit, ulit, ulit, ulit, ulit... (repeat til you've gone enough)


Pero andito pa rin tayo..


Tapos na ang lahat..


Pero parang meron pa..


Kasi nga bilog ang mundo..


At sadyang maliit ito..


Para sa akin..


At para sa'yo..


Balot ng ulap..


Na mula sa itaas ay sadyang malabo..


At sumapit man ang dapit-hapon..


May mga bituin pa ding sisilay..


Tulad ng dating magagandang pangarap..


Na kaagad ding lumilipas sa pagsikat ng liwanag..


At unti-unting nalilimot sa ganda ng umaga..


At magbabalik lang sa pagtatapos ng araw..


Bakit nga ba ganito??


Sadya bang itinakda tayo??


Pero paulit-ulit ding pumapatak ang ulan mula sa ating mga mata..


Sa kabila ng mga ngiting kaysarap ipinta..


Bakit natatapos din ang saya??


Kahit pa kasama kita..


At bakit di ko kayang mawala ka??


Marahil kasi nga'y


Ikaw ang aking mundo...

Saturday, March 17, 2012

just finman sentiments...







wow!


at umabot tayo ng halos apat na taon.











mula sa tawanan,








asaran,







kaingayan,






kalokohan,


 
 


kopyahan,








damayan at pagtutulungan,








samaan ng loob,






hanggang sa mga pagsubok at problema







at maging sa mga palpak na usapan...







umabot tayo ng apat na taon...







at ngayon,


bilang na lang ang panahon.









haharap sa panibagong buhay,





panibagong pagsubok,







panibagong mga pangarap,






at panibagong mga alaala...







na hindi na natin kasama ang isa't isa...


:(






ngunit magkaganun man,






habang-buhay kayong mabubuhay sa aking pagkatao.






patuloy akong magiging kaibigan





malapit o malayo man.







sisilay pa rin ang ngiti sa aking mga labi

habang kayo'y inaalala.







at mamumuno pa rin sa aking puso at isip


ang isang tatak "agraraman".





sa aking mga kaklase /slash/ kaibigan...


SALAMAT SA LAHAT.






:)